Manifest - By Hernik
Jest to jeden z madrzejszych tekstow jakie mialem przyjemnosc czytac. Im dluzej robie zdjecia tym jeszcze mocniej sie z tym zgadzam.
Pozdrawiam serdecznie autora i moze do zobaczenia jutro na piwie :)
".Brak mi czasów, kiedy to zaczynała się fascynacja fotografią. Te chodzenie po mieście i wyszukiwanie z emocjami na życiowy moment zgrania się czasu i przestrzeni w jeden wymarzony kadr. Wysyłaliśmy znajomym zdjęcia zaraz po odebraniu z labu, by mogli razem z nami przeżywać nasze emocje, bez czekania, aż zbierze się kilkanaście punktów na alcie. Nie było zazdrości, oskarżania o podobne kadry, kradnięcie modelek, osądzania braku rozwoju. Spotykaliśmy się w knajpach, by przy piwie i nie kłóciliśmy się który obiektyw jest bardziej kompatybilny z jakim aparatem. Nie było chamstwa na serwisach foto, takiej obojętności, wysilania się by stworzyć coś czego jeszcze nigdy nikt. Jesteśmy obecnie karmieni papką tragicznych jakościowo zdjęć reporterskich w gazetach, bardziej plastikowymi modelkami w czasopismach, cyfrowa technologia wypiera ducha analogowego zapachu filmu, wyżartej przez wywoływacz skóry, radości z udanej odbitki i szalonego seksu przy oliwkowym świetle. Cyfrowy kisiel zalewa wszystkie serwisy foto, agencje prasowe, wystawy. Aparat może mieć każdy, tak jak każdy posiadając go uznaje się za fotografa. Najgorszym jednak zjawiskiem jest coś, co nazywam fotograficznym faszyzmem. Propaguje je elita serwisów foto dążąca do namolnego wypromowania się, wyznaczając własne standardy, nagminnie znęcając się w komentarzach nad uzdolnionymi inaczej, szydząc z fotografów mających sporo wielbicieli, często wywalając na wierzch prywatne życie. Kurwa mać, przecież w fotografii zawsze chodziło o piękno, emocje, przyjaźń, więź, wszystkie pozytywne uczucia i chuj go wie co jeszcze."
- Marcin Hernik
Od siebie dorzucam dwa moje stare zdjecia, maja z 6-7 lat robione zenitem i wspaniale te czasy wspominam.
